Zespół ForBioSensing, podczas wykonywanych zadań projektowych związanych z pozyskiwaniem danych o drzewostanie Puszczy Białowieskiej, jest codziennym obserwatorem pięknej i dzikiej przyrody, znajdującej się na monitorowanym terenie. Wśród podziwianego krajobrazu nasi specjaliści mają okazję przyjrzeć się bliżej także zbiornikom wodnym na ternie Puszczy. W dzisiejszej aktualności pragniemy zabrać Państwa na wycieczkę po malowniczej Dolinie Narewki.

Narewka - rzeka, która znajduje się na terenie wykonywanych przez naszych specjalistów pomiarów i obserwacji. Jej długość wynosi 61,1 km, w tym 21,7 km na terenie Republiki Białorusi. Podczas trwania projektu, mamy okazję obserwować jej bioróżnorodność zlokalizowaną na pograniczu polsko-białoruskim.

Wielość gatunków malowniczej Doliny Narewki stwarza materiał, którym pragniemy się z Państwem podzielić. Nasi specjaliści spotkali na swojej drodze takie wodne rośliny jak:

• Grążel żółty (Nuphar luteum) – odgrywa ważną rolę w procesie zarastania zbiorników wodnych, wytwarza bowiem znaczną ilość biomasy, która rozkładając się na dnie podnosi jego poziom. Na zdjęciu obserwujemy początek owocowania rośliny.
• Żabiściek pływający (Hydrocharis morsus-ranae) – należy do rodziny żabościekowatych, obecnie zanikający z powodu degradacji siedlisk. Jego blaszka liściowa jest okrągła o nasadzie sercowato wciętej.
• Jeżogłówka pojedyncza (Sparganium emersum) – gatunek rośliny z rodziny jeżogłówkowatych, wysoka od 20 do 60 centymetrów. Porasta brzegi stawów, jezior i rzek. Jej liście u nasady mają trójkątny kształt.
• Strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia)  –  gatunek byliny, należący do rodziny żabieńcowatych. Jej bulwy korzeniowe są jadalne po upieczeniu lub upieczeniu i obraniu z gorzkiej skórki. Roślina ta w smaku przypomina ziemniaki

Znany muzyk, Stanisław Sojka zwierzył się kiedyś dziennikarzowi: "Cała puszcza jest miejscem magicznym, ale najpiękniejszym, nie odkrytym jeszcze rejonem, jest dolina Narewki, jest naprawdę dziko. Trzciny, rozlewiska, las i czysta woda. Można chodzić przez dwa tygodnie i nie spotkać, szczególnie poza sezonem, żywego ducha[1]”.

Fot. Adam Szulc

Tekst. W.Duranowska